Żul, zapiekanka i inne pyszności

Z racji, że zepsuł mi się mój ostatni cienkopis dzisiaj będzie zwykła pisanina. Oczywiście, zwykła w stylu Blauwelt ;D
Jak wiecie do końca mojego roku szkolnego zostały niecałe dwa tygodnie. Nauczycielom nie chce się nic robić, uczniom tym bardziej i lekcje wyglądają jak wyglądają, tzn. gramy w karty, naziole naśmiewają się z naszego klasowego Żyda, zagrożeni proszą nauczycieli o szanse na poprawę... Nic więc dziwnego, że nie chce mi się chodzić na lekcje, na których praktycznie nic nie robimy. Poza tym ile można wytrzymać z bandą nazioli?
Z tej więc okazji po dwóch lekcjach poszłam. A konkretnie to poszłam na zapiekankę, tam gdzie zawsze w dzieciństwie chodziłam z tatą. Kiedy tak konsumowałam tą bułe z warzywkami, obudziły się we mnie wspomnienia. Granie w Mario, oglądanie Sailor Moon na Polsacie, konkursy kto włoży do buzi więcej gum kulek (w tym byłam mistrzynią, dzięki swoim chomiczym policzkom), skakanie z daszków, zabawa w chowanego po zmroku... Tak, to były czasy. Teraz wiele się zmieniło...
Z tych melancholijnych wręcz wspomnień wyrwał mnie pewien ohydny żul w parku. Smarknął na trawę z taką siłą, że mógłby zabić jedzącego nieopodal okruszki gołębia. Wtedy mało co nie zwróciłam tej pysznej zapiekanki o smaku szczęśliwego dzieciństwa.